„Chrzest przez zanurzenie dokładniej wyraża udział w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa” (Wstep do Obrzędów Chrztu, nr 44)
W chrzcielnicy podarowanej przez Wspólnoty neokatechuemenalne z Parafii kolegiackiej z Kazimierza Dolnego, w Niedzielę Miłosierdzia sakrament chrztu przyjęła 20-letnia Zoriana. Liturgia posługuje się językiem znaków. Tak jak w pedagogii i nauczaniu: lepiej jest wyrazić coś jasno, zrozumiałym przykładem lub działaniem niż tylko teoretycznie objaśniać. Takim mocno przemawiającym znakiem liturgicznym jest chrzest przez pełne zanurzenie. Tym bardziej, gdy otrzymuje go osoba dorosła. Zoriana była ubrana w płaszcz, który zdjęła przed wejściem do wody. Ów znak wyrażał wyrzeczenie się tego, co dotychczas było z grzechu. Kapłan wchodzący pierwszy do chrzcielnicy wskazuje na Chrystusa, który pierwszy wszedł w „wody śmierci”, którym był Jego Krzyż. Tas samo i św. Jan Chrzciciel dokonując pokutnych zanurzeń, wchodził do wody. To nie ja sam, swoim wysiłkem wchodzę w Boża łaskę. Wszystko jest darem. Schody wskazuja na etapy chrztu (dla dorosłego sakramet wtajemniczenia zazwyczaj jest udzielany oddzielnymi obrzędami, które powoli wprowadzają w życie chrześcijańskie, jak: ukazanie drogi przykazań, przekazanie Credo, modlitwy Ojcze nasz. Wody chrzcielnicy – jak wody Morza Czerwonego, które potopiły wrogów (czyli grzechy). Zoriana zanurzyła się w wody, przyjmując wygłąd dziecka w łonie matki. Chrzest jest narodzeniem do nowego życia. Po wyjściu z wody otrzymuje białą szatę – znak, że jako chrześcijanin jest „drugim Chrystusem”, z Jego sposobem myślenia i działania. Przyoblekła się w Chrystusa.
Obrzędom pilnie przypatrywała się czteroletnia córka – Nadija. Niedługo też przyjmie sakrament Chrztu.